اگر تجربه يك مدير مدرسه را داشته باشيد، حتما متوجه مي شويد قضاوت كردن در اختلافات كودكان تا چه حد سخت است، و از آن سخت تر منضبط كردن كودكان است. بعلاوه والدين نيز در قبال منضبط كردن كودك در مدرسه وظايفي دارند و نقش اصلي را ايفا مي كنند. در اين مقاله شما را با نكاتي در اين زمينه آشنا خواهيم كرد.

شما بايد رويكرد تأديبي خود را بفهميد

تحقيقات نشان مي دهد كه يكي از مؤثرترين راهبردهاي انضباطي، قاطعيت است؛ واضح و قاطع، همراه با واجب ترين مقررات و حامي احساسات كودكان. با اجتناب ناپذير بودن پيامدهاي رفتار، كودكان از كودكاني كه آرام وسازگار هستند بهتر ياد مي گيرند، البته زماني كه آنها سعي در انجام كار درست را دارند، كه به نوعي با تقويت مثبت نيز توأم است.

براي مطالعه بيشتر:

كودكاني كه نمي خواهند مدرسه بروند

ده نكته براي سازگار شدن كودك با مدرسه

يكي از مديران مدرسه توصيه مي كند: اوايل سالهاي تحصيلي فرصتي را به دانستن خط مشي هاي انضباطي مدرسه اختصاص دهيد قبل از آنكه همه چيز بر خلاف ميل روي دهد. والدين بايد اطمينان يابند كه بر طبق خط مشي هاي انضباطي مدرسه براي حتي يك مسأله عمل مي شود و در اين بين مهم نيست كه چه كسي قانون شكني مي كند. معمولاً مدارس سياست هاي انضباطي را كتبي به صورت آنلاين و يا در فصل پاييز بازگشتن به هنگام عصر از مدرسه تعيين مي كنند؛ اگر خبر نداريد، بپرسيد. اكثر مدارس از رويكردهاي زير استفاده مي كنند:

انضباظ مقتدرانه، معلم مقرات واضحي را طرح مي كند و سه تا شش پيامد منفي براي هر تخلف از سلسله مراتب انضباطي را به كار مي گيرد. كودكان براي رفتار خوب چيزهايي مانند برچسب هاي برجسته، منقش به اشكال يا گلوله هاي شيشه اي دريافت مي كنند به طوري كه بتوانند با گذشت زمان جايزه هاي بيشتري كسب كنند.

مداخلات و حمايت هاي رفتاري مثبت، معلمان براي بخش هاي مختلف مدرسه كارهاي روزمره و تجارب آشكاري را تعيين مي كنند (كلاس ها، توالت، اتاق غذاخوري و سرويس هاي اياب و ذهاب). كودكان اين كارهاي روتين را تمرين مي كنند و معلمان زماني را صرف فراخواندن كودكان به كارهاي خوب كرده و نيز تنبيهاتي قابل پيش بيني براي تخلفات رايج را براي همه وضع مي كنند.

كلاس مسئول، معلمان كودكان را به همكاري با يكديگر براي خلق مقررات كلاسي در شروع هر سال تحصيلي ترغيب مي كنند. مدل‌سازي باعث مي شود كودكان به رفتارهاي مورد انتظاري مانند بالابردن دست ها و نگه داشتن درها توجه كرده و به مرور آن ها را در خود تقويت كنند.

پيامدهاي اثربخش مناسب با نقش كودك و مرحله رشدي كودكان شما

دوستي كه مدير مدرسه بود تعريف مي كرد:

روزي در اوايل تصدي شغلم، معلمي راون پسر بچه هفت ساله را به دفترم آورد. او دستمالهاي كاغذي را از پنجره كلاس به طرف بيرون پرت كرده بود و معلم از من انتظار داشت كه با او به شدت برخورد كنم. چهره آشك آلود كودك خبر از لجبازي و ترس مي داد. من گزينه هايم را سبك سنگين كردم: دلجويي كردن، داد و فريادزدن، يا كلاً انجام دادن كارهايي ديگر؟ پس از آنكه گريه كودك متوقف شد، من از خودم و او تعجب كردم كه چرا حتي نخواستيم از صداي آنچه در كلاس رخ داده به عنوان يك سند كمك بگيريم. سپس او بااشتياق واقعيت را به من گفت”من فقط مي خواستم ببينم آيا يك دستمال كاغذي خيس سريع تر بر روي زمين مي افتد يا دستمال كاغذي خشك”.

من عاشق اين كنجكاوي او شدم و اينجا من بودم كه نبايد او را دست مي انداختم. در مقابل او آرام شد. معلم عصباني و برآشفته شد. من دچار دردسر زيادي شدم.” متوجه كار جنجالي خودم شدم. ولي بايد به دانش آموز كمك كنم تا بتواند انتخاب هاي بهتري داشته باشد و به او و معلمش نيز كمك كنم تا يكديگر را به عنوان همكار ببينند نه دشمن”.

آن روز دانش آموز فرصت بازگشت به كلاس را از دست داد ولي در نامه اي به خاطر كارهاي خود از معلم و ناظمش معذرت خواهي كرد. و با كمك ناظم توانست دستمال كاغذي هاي تمام توالت هاي پسرانه را تعويض كند و به خاطر چنين كار خوبي از سوي معلمش مورد تشويقي جانانه قرار گرفت. تجربه او به من آموخت كه تمركز بر هر كودك به عنوان يك فرد با اختصاص دادن زماني براي فهميدن امور جاري كاري كمك كننده است، نه داد و فرياد زدن. وقتي خانواده هاي كودكان مقررات را براي آنها روشن كنند و به آنها فرصتي براي منعكس كردن انتخاب هاي كودك خود بدهند آنها نيز متقابلاًبه خوبي واكنش نشان مي دهند. من در اين مواقع گفتن يك معذرت خواهي صادقانه اي (يا دست كم كار متقاعدكننده اي) را پيشنهاد دادم و به كودكان كمك كردم طوري برنامه ريزي كنند كه دفعه بعد بهتر عمل كنند. اين كار باعث مي شود آنها نه تنها خوش رفتارتر بلكه اخلاقي تر نيز باشند.

براي مادران:

خود را مانند يك همكار مدرسه در نظر بگيريد

شما مي توانيد با فهماندن به كودك خود كه هر كسي الزاماً بايد تابع مقررات مدرسه باشد به نوعي از رابطه او با معلمانش حمايت به عمل آوريد ولو آنكه در منزل مقررات متفاوتي دنبال شود. كودكان وقتي كه والدين آنها برعكس تصميمات معلم عمل مي كنند گيج مي شوند. مدير يك مشاور حقوقي نيست و كودك شما نيازي به وكيل ندارد. در عوض او به والديني آرام و خونسرد نياز دارد والديني كه تمايل به همكاري با مدرسه براي كمك به احترام در رابطه، انعكاس و اصلاح آن باشند.

قبول كنيد كه همه چيز را نمي دانيد

با مامان و باباهاي ديگري كه صحبت مي كنيم مي فهميم والدين كمي در مورد فرآيند انضباطي مدرسه كودك خود آگاهند. كودكان اغلب توصيفات درهم برهم يا ناقصي از واقعيت مي دهند و مدارس نمي توانند هميشه جزئيات زيادي از آنچه بد پيش مي رود فراهم كنند.

مادري نگران است كه پسرش شايان هر روز با گزارش دهي كارهاي عليرضا به خانه مي آيد (در اين مورد اسامي و جزئيات جابجا شده). او ممكن است بگويد عليرضا امروز روز خوبي داشت، يا عليرضا روز خيلي بدي پشت سرگذاشت. با گذشت زمان ديگر جزئيات نيز آشكار شدند. عليرضا رايانه معلم را شكست. او مي خواست همكلاسي ديگر را كتك بزند. معلم از شدت عصبانيت مي خواست همه بچه ها را از كلاس اخراج كند. مامان روز به روز نگران تر مي شد. وقتي از معلم خواست تا در اين باره برايش توضيح دهد تا خيالش راحت شود، او فهميد كه كاركنان مدرسه اجازه گفتن جريان رسيدگي به وضعيت عليرضا را ندارند.

براساس اظهارات قانون حفظ حريم خصوصي و حقوق آموزشي فدرال، والدين بايد به همه موارد ثبتي كتبي در مورد كودكان خود دسترسي داشته باشند و هيچ مدرسه اي نمي تواند اطلاعاتي را بدون رضايت والدين در اختيار ديگران قرار دهد. يعني حتي اگر كودك ديگري به كودك شما آسيب رساند مدرسه نمي تواند در مورد آن كودك با شما صحبت كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-تعامل مديران و والدين در انضباط مدرسه